سقف شیبدار شیروانی
سازه نگهدار سقف شیبدار شیروانی در تمامی انواع، کم و بیش مشابه است. در حقیقت نوع پوشش نهایی به کار رفته در سقف، نوع سقف شیبدار شیروانی را مشخص میکند. پوشش سقف شیبدار شیروانی در گذشته عموماً آردواز و پس از آن از جنس سفال بوده است. عموماً با سیم فلزی بر روی سازه اسکوپ (بست) میشدند. اما امروزه از متریال و مصالح سینیتیک عایق رطوبت، برای پوشش سقف شیبدار استفاده میشود که هم وزن کمتری دارند، هم ظاهر بهتری نسبت همتای قدیمی خود دارند.
سقف شیبدار شیروانی معمول در ساختمانهای بنایی غیر مسلح متشکل از خرپاهای چوبی، تیرچههای فرعی و پوشش مناسب روی تیرچههای فرعی است. خرپاهای چوبی شامل اعضای فوقانی، تحتانی، اعضای مورب یا قائم متصل کننده اعضای فوقانی و تحتانی هستند که به یکدیگر متصل شدهاند. مبحث هشتم مقررات ملی ساختمان رعایت ضوابطی را برای اجرای این نوع خرپاها در سقف شیبدار شیروانی الزامی میداند.
حداکثر فاصله خرپاهای سقف شیبدار شیروانی از یکدیگر ۴/۵ متر است.
اعضای فوقانی و تحتانی خرپاها باید از چوبهایی با قطر حداقل ۸۰ میلیمتر باشد.
اعضای مورب یا قائم باید از چوبهای با قطر حداقل ۵۰ میلیمتر و طول حداکثر ۱/۲ متر باشد.
فاصله مرکز به مرکز تقاطعهای موجود روی اعضای فوقانی و تحتانی حداکثر ۱/۲ متر باشد.
در این نوع پوشش روی تیرچهها با استفاده از ورقهای فلزی موجدار پوشانده میشود. این ورقها باید به وسیله پیچهای خم شده (پیچ سر خم) و واشرهای لاستیکی جهت آب بندی به تیرچهها وصل شوند.
در این نوع پوشش روی تیرچهها باید با تختههایی به ضخامت حداقل ۱۰ میلیمتر کاملاً پوشیده شود. تختهها با میخهای چوبی یا فلزی به تیرچهها وصل شوند. زهوار نگهدارنده سفالهای باید توسط میخها به تختهها متصل شود. سفالها باید چنان قرار داده شوند که همپوشانی مناسب جهت آب بندی سقف را داشته باشد.
سهولت در اجرای سقف شیبدار شیروانی
وزن کمتر سقف شیبدار شیروانی نسبت به سقفهای مسلح
همخوانی سقف شیبدار شیروانی با اقلیمهای پر بارش